Szpital w Otwocku

Nowy budynek szpitalny usytuowany będzie po północnej stronie istniejącego budynku E. Przedstawiana koncepcja konkursowa prezentuje zwartą, prostokątną bryłę z trzema wewnętrznymi patiami doświetlającymi.

Kompaktowy charakter bryły budynku ogranicza jego powierzchnie, skraca dystanse między sektorami szpitalnymi i przynosi korzyści ekonomiczne, zarówno inwestycyjne jak i eksploatacyjne.

Proponowany projekt jest modelem szpitala „horyzontalnego”, o możliwie małej ilości kondygnacji. Wybór takiego rozwiązania wypływa z konieczności stworzenia optymalnych warunków do interdyscyplinarnej wymiany między specjalizacjami medycznymi, grupujących się na jednej kondygnacji. Pozwala to na wzajemną wymianę, dzielenie środków i przestrzeni, tworzenie większych struktur grupujących spokrewnione domeny. Ponadto, horyzontalność, przy wzmożonym ruchu pacjentów i personelu medycznego, którego wymaga współczesna medycyna, pozwala na odciążenie dźwigów szpitalnych. Horyzontalność pozwala wreszcie na zachowanie „ludzkiej skali” szpitala.

Forma architektoniczna projektowanego budynku została zaprojektowana w taki sposób, aby jak najlepiej wpisać się w charakter miejsca i najbliższego otoczenia. Wielowarstwowość elewacji współgra z nastrojem panującym w sosnowym lesie z jednej strony odbijając jego wnętrze, a z drugiej korespondując z wertykalnością pni dzięki zastosowaniu modularnych, pionowych elementów wykonanych z drewna. To właśnie ten zabieg architektoniczny jest współczesnym nawiązaniem do regionalnej, drewnianej architektury Otwocka, charakteryzującej się filigranowym detalem i lekkością.

Konstrukcja budynku oparta na jednolitej siatce modularnej (780 x 780 cm), z ograniczoną do minimum ilością ścian nośnych, stanowiąca odpowiednie tło dla każdego układu funkcjonalnego.

Podstawowym elementem każdego projektu szpitalnego jest jego funkcjonalność. Zarówno w skali relacji pomiędzy oddziałami jak i wewnątrz nich. Szczególnie ważne są odległości komunikacyjne dla pacjentów, personelu medycznego i logistyki, rozdział pomiędzy poszczególnymi ciągami komunikacji pionowej i poziomej, bliskości współpracujących ze sobą oddziałów.

Konstrukcja budynku oparta na jednolitej siatce modularnej (780 x 780 cm), z ograniczoną do minimum ilością ścian nośnych, stanowiąca odpowiednie tło dla każdego układu funkcjonalnego.